Lees in het Nederlands | Read in English
BORDERS AND BRIDGES (2)
BACK AND FORTH
Danijel’s grandparents lived in the northwest of Slovenia.
They regularly crossed the border into Italy.
At that time, he didn’t realize why exactly.
Where there are borders there will be smuggled.
Smugglers are true anarchists.
They undermine the concept of nations and borders.
And they are also no non-sense capitalists, of course.
Find and grab the money where it can be found.
But then the borders opened.
From one day to the next, the smugglers lost their jobs.
And no compensations or support were granted.
In Yugoslavia (South-Slavia) one spoke Serbo-Croatian (srpskohrvatski).
A mixed language that also didn’t care too much about boundaries.
Likewise, the people of Brussels speak their own mixed language.
Across the language border, Flemish interspersed with French.
“Deine arranger is on voyaash. No sjipka.”
Neither language can be found in translator. Hello Google?
Music also bypasses boundaries, lines, demarcation lines, obstacles, barriers.
The same songs are played from Slovenia to Portugal.
But then again: “No no, you have to play that song in this way, and not in that way and certainly not in that way.”
And in order to reinforce one’s own right, it is politely asked, then they curse and scolde and finally a beer bottle is thrown at someones head.
Comm’on guys!
The story goes that somewhere in the Balkans there was a bridge.*
It was part of a busy motorway.
There were two lanes, but the bridge was so rickety that one lane was permanently closed.
And, for the same reason, only one car could drive on the bridge at a time.
This is how it went.
Someone, let’s call him Felix, manually turned the light green on one side, let either three motorcycles or two cars or one truck pass by and then promptly put the light back to red.
He then walked to the other side.
Not too fast, because once a hurried motorist drove over his left foot.
Since then, he has been limping a bit.
Once arrived at the other side, Felix gave the green light and then let either one truck or two cars or, benevolent as he was, three motorcycles pass by.
So the ritual went on all day.
It was only interrupted when Felix took a moment to roll a cigarette or to taste a delicacy that was given to him by a satisfied driver.
In this way Felix learned to know and appreciate the most diverse dishes from almost all regions of the Balkans.
Then his country was admitted to the European Union.
Plans were made for a brand new bridge with three lanes in each direction, with section control and with noise barriers.
Felix went on strike in the middle of the bridge.
The users of the bridge and the local residents showed solidarity and protested en masse in an attempt to have the bridge recognized as valuable, albeit quite rickety, heritage.
But a lower court declared the complaint inadmissible.
The new bridge was built at an urgent pace.
Once it was put into use, the old bridge was demolished.
To do so, a single push with a not too big bulldozer was sufficient.
Years later, a higher court ruled that the complaint was indeed well-founded and that consequently the construction of the new bridge had to be stopped.
But by then Felix was already a successful publisher of cookbooks.
He only sold them in his own tiny shop.
In front of that store, people were patiently queuing in a long line.
(*based on true facts)
GRENZEN EN BRUGGEN (2)
HEEN EN WEER
Danijels grootouders woonden in het noordwesten van Slovenije.
Ze trokken regelmatig de grens over met Italië.
Waarom dat ze dat precies deden, dat besefte hij toen nog niet.
Waar grenzen zijn wordt gesmokkeld.
Smokkelaars zijn ware anarchisten.
De pot op met natiestaten, hun wetten en hun grenzen.
Een beetje zoals Morgan Freeman, Rae, in Shawshank Redemption.
“We zitten dan misschien wel opgesloten maar dat betekent niet dat we niet aan alles kunnen geraken.”
En no non-sense kapitalisten, dat zijn ze ook wel natuurlijk.
Zoek en raap het geld waar het te vinden is.
Maar dan gingen de grenzen open.
Van de ene dag op de andere waren de smokkelaars hun job kwijt.
En compensaties of werklozensteun, ho maar!
In Joegoslavië (Zuid-Slavië) werd Servo-Kroatisch (srpskohrvatski) gesproken.
Een mengtaal die zich ook al niet teveel aantrok van grenzen.
Net zoals Brusselaars hun eigen mengelmoestaal spreken.
Over de taalgrens heen, Vlaams doorspekt met Frans.
“Deine arrangeur is op voyaash. No sjipka.”
Geen van beide talen is terug te vinden in translator. Hallo Google?
Ook muziek omzeilt grenzen, linies, demarcatielijnen, obstakels, barrières.
Dezelfde nummers worden gespeeld van Slovenië tot Portugal.
Maar dan is het weer van: “Neeeen, dat nummer moet je zo spelen, en niet zo en al zeker niet zo.”
En om het eigen gelijk kracht bij te zetten wordt er beleefd terecht gewezen, wordt er vervolgens gevloekt en gescholden en wordt er tenslotte ook al eens een bierfles op een hoofd gemikt.
Mensen toch!
Het verhaal gaat dat ergens in de Balkan een brug stond. *
Ze maakte deel uit van een drukke autoweg.
Er waren twee rijvakken, maar de brug was zo gammel dat een rijvak permanent afgesloten was.
En, om dezelfde reden, kon er maar één auto tegelijkertijd op de brug rijden.
Dat ging dan zo.
Iemand, laten we hem Felix noemen, zette aan de ene kant het licht handmatig op groen, liet welgeteld of drie moto’s of twee auto’s of één vrachtwagen passeren en zette dan het licht prompt terug op rood.
Vervolgen wandelde hij naar de overkant.
Niet al te snel, want ooit reed een gehaaste automobilist over zijn linkervoet. Sindsdien mankte hij een beetje.
Aan de andere kant gearriveerd, zette Felix ook daar het licht op groen en liet vervolgens of één vrachtwagen of twee auto’s of, welwillend als hij was, drie moto’s passeren.
Zo ging de hele dag door. Een ritueel.
Het werd enkel onderbroken wanneer Felix even de tijd nam om een sigaretje te rollen of om te proeven van een lekkernij die hem gul werd toegestoken door een passerende chauffeur.
Felix leerde op die manier de meest diverse gerechten uit zo ongeveer alle streken van de Balkan kennen en waarderen.
Toen werd zijn land toegelaten tot de Europese Unie.
Prompt werden er plannen gemaakt voor een splinternieuwe brug met drie rijvakken in elke richting, met trajectcontrole en met geluidsschermen.
Felix voelde de bui meteen hangen en ging in zitstaking, op een stenen bank, in het midden van de brug.
De gebruikers van de brug en de omwonenden waren solidair en tekenden massaal protest aan in een poging om de brug te laten erkennen als waardevol, zij het behoorlijk gammel, erfgoed.
Maar een lagere rechtbank verklaarde de klacht onontvankelijk.
De nieuwe brug werd in spoed tempo gebouwd.
Toen ze eenmaal goed en wel in gebruik genomen was, werd de oude brug afgebroken.
Daarvoor volstond een enkel duwtje met een niet al te grote bulldozer.
Jaren later verklaarde een hogere rechtbank dat de klacht wel degelijk gegrond was en dat bijgevolg de bouw van de nieuwe brug moest stopgezet worden.
Maar toen was Felix allang de trotse eigenaar van een succesvolle uitgeverij.
‘Green on Red’, gespecialiseerd in kookboeken.
Die verkocht hij enkel in zijn eigen piepklein winkeltje.
Voor die winkel stonden de mensen geduldig aan te schuiven in een lange rij.
(*gebaseerd op ware feiten)
- Mark Jeanty
- Kranj (Slovenia)
