Lees in het Nederlands | Read in English
SEARCHED, FOUND (11)
FERRY
Hiraeth, a search for the source of melancholy.
Melancholy translated into music, song and dance.
So it says on the site. That’s how it is in the heads of all those who are affected by it.
The nostalgia for a place you have left.
The longing for a place you would like to be.
The memory of a place you have never been.
66 days on the road. So many beautiful things found, discovered and met.
But the source, the one and only source …
But what if we look for it the wrong way, on the wrong path, on the wrong track?
What if we should not be looking in this life?
What if melancholy is a memory of a previous life.
Or a premonition of what awaits in the next life.
What if the source of the melancholy that overwhelms us is to be found there?
Take a ferryboat. A ferry crossing.
A transition between an old, familiar island and the next, new, still unknown island.
Between a previous life and your next life.
From the moment of departure, the memories of the island you just left begin to fade.
Who you were there, what you did, who you met. It all becomes foggy.
It is not long before the familiar contours disappear forever behind the horizon.
Then the ferry changes its course.
Unannounced, for no apparent reason.
Another change of course follows and another.
Until, in the end, you have no idea where you are.
Then the ferry stops. It just floats around a bit.
The next moment you find yourself back on an island, another island, another island.
You open your eyes, give a shout, take your first step, stammer a few words and there you go.
A whole life ahead of you.
But all that life a memory gnaws at you. Of that previous island.
Very vague, impossible to reconstruct, elusive.
Like an old Polaroid photo that you are waving around but the image will not come into focus.
And at the end of that life, another ferryboat awaits.
To the next island. To the next life.
Who will you be there, what will happen, who will you meet?
It feels like getting a new camera, the latest model, but one without a memory card.
That kind of memory, all your life: Hiraeth!
That kind of premonition, all your lifes: Hiraeth!
GEZOCHT, GEVONDEN (11)
FERRY
Hiraeth, een zoektocht naar de bron van de melancholie.
Melancholie die zich vertaalt in muziek, zang en dans.
Zo staat het op de site. Zo zit het in de hoofden van al wie ermee begaan is.
De weemoed naar een plek die je verlaten hebt.
Het verlangen naar een plek waar je zou willen zijn.
De herinnering aan een plek waar je nog nooit geweest bent.
66 dagen onderweg. Zoveel moois gevonden, ontdekt en ontmoet.
Maar de bron, die enige echte bron …
Maar wat als we nu eens verkeerd zoeken, op het verkeerde pad, het verkeerde spoor.
Wat als we nu eens niet in dit leven moeten zoeken.
Wat als melancholie een herinnering is aan een vorig leven.
Of een voorgevoel over wat te wachten staat in een volgend leven.
Wat als we de bron van de melancholie die ons overvalt daar moeten zoeken.
Neem nu een ferryboot. Een overzet.
Een overgang tussen een oud, vertrouwd eiland en het volgende, nieuw, nog onbekend, eiland.
Tussen een vorig leven en je volgend leven.
Al van bij de afvaart, beginnen de herinneringen aan het pas verlaten eiland te vervagen.
Wie je er was, wat je er deed, wie je ontmoette. Het wordt allemaal mistig.
Het duurt niet lang of de vertrouwde contouren verdwijnen voorgoed achter de horizon.
Dan wijzigt de ferry zijn koers.
Onaangekondigd, om onduidelijke reden.
Er volgt nog een koerswijziging en nog een.
Tot je tenslotte geen idee meer hebt van waar je bent.
Dan stopt de ferry. Dobbert zomaar wat in het rond.
Het volgende moment vind je jezelf terug op een eiland, een ander eiland, een volgend eiland.
Je opent de ogen, slaakt een kreet, zet een eerste pas, stamelt wat woorden en hopla.
Daar ga je. Een heel leven voor de boeg.
Maar heel dat leven knaagt er een herinnering. Aan dat vorig eiland.
Zeer vaag, niet te reconstrueren, ongrijpbaar.
Zoals een oude polaroidfoto waarmee je staat te wapperen maar het beeld wil maar niet scherp worden.
En op het einde van dat leven wacht alweer een volgende ferryboot.
Naar een volgend eiland. Naar een volgend leven.
Wie zal je er zijn, wat gaat er gebeuren, wie zal je er ontmoeten?
Het voelt of je al wel een nieuwe camera krijgt, het nieuwste model, maar dan een zonder geheugenkaart.
Dat soort herinnering, je leven lang: Hiraeth!
Dat soort voorgevoel, je levens lang: Hiraeth!
- Mark Jeanty
- Sicily (Italy)
